Categorie: Poetry
-
Van punt naar punt
I Show, don’t tell. Niet vertellen maar laten zien. Niet laten zien maar verstoppen. II Wat als onze opvoeding een roman is en alle personages die tot de opvoeding bijdragen uiteindelijk met elkaar verweven raken. Het kind is het plot. III In sommige boeken slaagt de schrijver er in de Braziliaanse beenhouwer en de magistraat […]
-
Lunula
Op een dag werd je mijn lievelingsmens. Misschien niet zomaar op een dag, maar stilletjes aan en dan erg plotseling helemaal. Vervolgens werd je, op een andere dag, mijn favoriete onbekende. Daar zat wat tijd tussen, maar niet voldoende. Je bent er niet, ik zie je wel. Op straat, in plassen zomerregen. Ik kom je […]
-
Van punt naar punt
I Show, don’t tell. Niet vertellen maar laten zien. II Wat als onze jeugd een roman is en alle personages die tot de opvoeding bijdragen uiteindelijk met elkaar verweven raken. Het kind is het plot. III In sommige boeken slaagt de schrijver er in de Braziliaanse beenhouwer en de magistraat uit Utrecht alsnog aan elkaar […]
-
Mijn hart is een half meubel en onze vrijheid een vlakke figuur
Elk jaar opnieuw vergeet ik tijdens de donkere maanden hoe lang zomerdagen duren. In mei kijk ik steevast verbaasd naar buiten rond half tien ‘s avonds. Daglicht. Overvloedig. Nu is het half tien en lig ik in de tuin met mijn ogen tot spleetjes geknepen. Ik probeer zo de oppervlakte van de rechthoek openlucht boven […]
-
Het denken is een passe-partout
Een groen donsdeken bedekt de heuvels in het noorden van Sardinië. Het is alsof iemand de kleur tot duizend nauwelijks van elkaar te onderscheiden tinten mengde en vervolgens haar fijnste penseel boven haalde. De bomen kietelen de lucht, hun kruin een leger wolkjes aan een afgrond. Hier heb ik de kans om een ademhaling lang […]
-
Vandaag mis ik ons leven
Vandaag mis ik ons leven. Ons leven samen. Vandaag mis ik het hard. Ik weet dat dit neerpennen waarschijnlijk niets opbouwend bijdraagt aan de stroom van negativiteit op het wereldwijdeweb, maar het is real. Enkel foto’s van sinaasappels en de Tyrreense zee delen, en dit niet, voelt onvolledig. Het gemis nestelde zich vandaag als een […]
-
we oefenen voor later
Met ons begint de illusie van de onvoorwaardelijke liefde. Het verleden heeft een meervoud en we zijn in vrije val, we vielen. We kijken naar de ander om onszelf aan te lengen. Jij tekent mijn handen bij wijze van voorspel, en zorgt voor deze plek als bestond ze echt. Ik vervloek je suikerkick. Vandaag praten […]
-
Er was één pannenkoek met pure choco
De stilte treft je anders als ze onvervalst is. Geen omgekeerde-geluidsgolven-gedoe zoals bij de stilte van mijn hoofdtelefoon. Nee, noise cancelling door de bomen en de kilometers en kilometers afstand tussen mij en het eerste druk verkeer of grijze betonblokken door mensenhanden gebouwd. Ik hoor mijn eigen ademhaling, tot voor kort enkel een confrontatie met […]
-
Levenslijn
In tragisch zit het woordje traag verstopt en ik vind het leven allebei, je hoeft het niet met me eens te zijn maar ik schrijf het hier toch maar neer, nu jij nog een tekst waarin je zegt dat het leven niet traag gaat maar juist ontzettend snel en hoe tijd afhankelijk is van de […]
-
Tegenlicht
Ik begrijp niet hoe hij bestaat. Hoe zacht hij is maar hoe wild hij is hoe veel te grootzijn handen voor zijn lichaam zijn alsof ze de nadruk willen leggen op aanrakenaanraken aanraken. Hoe hij zijn benen kruist ze dan delicaat van kant wisseltvoor zich uit staart, daarmee al het licht vangt.De onrust in zijn […]
-
Vloed
Ooit zeggen we: weet je nog hoe we naast elkaar sliepen met 3000 kilometer aan mensenlevens tussen ons in. Onze woorden slingerden over bergen, stortten langs een waterval. Ooit vertel ik iemand: hij ademde die nacht zo geruisloos dat ik dacht me zijn bestaan te hebben ingebeeld. Ooit zeg ik: weet je nog hoe hij […]
Lies Jo Vandenhende 